اوایل امسال، من و ویل راجع به کال‌آف دیوتی و Battlefield 5 به عنوان بازیهای مطرح سال حرف می‌زدیم، اما هر دوتاشون حالا قابلیت‌های جدیدی رو ارائه دادن که می‌خوایم درباره‌شون صحبت کنیم درباره‌ی تغییرات‌شون و ویژگی‌هایی که اونا رو جذاب می‌کنه و درباره‌ی تجربیاتی که قراره باهاشون کسب کنیم. خب، ویل می‌دونم که طی هفته‌های گذشته یه خورده کال‌آف دیوتی بازی کردی-بله، من همیشه بیشتر اهل کال‌اف دیوتی بودم و Call Of Duty Black Ops 4 برای من به خاطر مولتی‌پلیر بودنش حکم بازگشت دوباره‌ای داره به نسخه‌ی ضعیف‌تر کال‌آف دیوتی، در واقع توی این بازی نقشه‌های کوچیک‌تر و افراد کم‌تری داریم و من باید واقعاً اقرار کنم که این روزها به خاطر اینکه واقعاً از آدمیت به دور بودم، هه‌هه آره،روزهای سختی رو داشتم.
احساس پیرمردی رو داشتم که داره Call Of Duty Black Ops 4 بازی می‌کنه شاید بعضی‌وقتابخاطر اون موجودات احمقانه‌ای که فقط میان بیرون تا تورو بکشن.. اصلاً جالب نیستا، اما من فکر می‌کنم بعضی وقتا توی تیراندازی اول‌شخص انگار داری سری بلو شل ماریو رو بازی می‌کنی البته بلو شل رو وقتی می‌گیری که داری بد بازی می‌کنیا. البته این یه چرخه‌ی فیدبک منفی‌ه، ینی دید‌ی‌ه که تو امریکا هست، یه فیدبک منفی، اما بعنوان یه فیدبک مثبت-اون وجه بهترش آره…آره… اون وجهش اینه که وقتی توی نقشتی، ینی توی نقشتی.
اما من، واقعاً اون رویکردی که بازی نسبت به حرفه‌ای‌ها داره رو دوست دارم-دقیقاً-یه جورایی قهرمانای تیراندازیی هستن که کال‌آف دیوتی به کار گرفتتشون. واسه همین وقتی دنبال اسپشالیست یا همون نقش بخصوص خودت می‌گردی، که مسلماً فردی‌ه که مهارت خاصی توی شلیک داره یا تجهیز شدنت به سنسوری که مکان دشمن رو بهت می‌گه یا یه اسلحه‌ی خوب، یا سگی که می‌تونه دشمن‌تو پیدا کنه خلاصه یه وجهه‌ی مثبتی داره، احساس خیلی خوبی نسبت به بازی بهت دست میده. یه حس تازگی نسبت به Call Of Duty Black Ops 4. چرا که اگه این ویژگی‌ها نبودن همون حس کال‌آف دیوتی قدیمی رو بهت القاء می‌کرد که با بتلفیلد خیلی خیلی متفاوته.
خب، تو خیلی بتلفیلد بازی کردی و من فکر می‌کنم بیشتر بتلفیلد بازی-آره خب من همیشه بتلفیلد رو ترجیح دادم اما حقیقتش اینه که. من خیلی وقتا با Call Of Duty Black Ops 4 من فقط حس پیری داشتم خب برای من این دو بازی دو تا قطب جدا بود کال‌آف دیوتی تفریحی‌ه مثل غواصی با دلفین و جامپینگ اما بتلفیلد یه ذره استراتژیک‌تره. یه کم عقلانی تره و این چیزیه که من می‌خوام یه جورایی یه تنوع توی بازی. می‌دونی مثلاً اگر گرند آپِرِیشنز بزنی، توی روز اول خیلی با دست باز می‌تونی بجنگی و بعدش توی روز دوم یه عالم مبارزه‌ی شدید توی شهر اتفاق میفته. و این دقیقاً همون تنوعی‌ه که می‌گم برای من خیلی مهمه.
اما مهم‌ترین چیزی که Battlefield 5 رو امسال برای من برجسته می‌کنه، تأکید اپیزودهاش به بازی گروهیه و این چیزیه که واقعاً بنظرم منحصربفرد میاد. این احساس که تو و ۴،۳ بازیکن دیگه می‌تونین واقعاً یه تفاوتی ایجاد کنین و این وابسته به همکاری‌تون با همه سیستم اتریشن یعنی این که تو به توی جمع بودن نیاز داری. چون تجهیزاتت اینجوری ارزون‌ترن. وقتی احتیاج به بانداژ داری نیاز نیست کلی وقت صرف احیای کامل کنی. چون مدیک و ساپورت کلس‌ها حالا دیگه به‌دربخورترن. وقتی داری از موقعیتت دفاع می‌کنی، ساپورتت می تونه برات یه جور سنگر باشه. این فوق‌العاده‌س… این حس رو بهت می ده که قبلاً گفتم.
مثلاً وقتی داری ایربورن بازی می‌کنی و منتظری تا دشمنت هر چه زودتر از راه برسه. همه دارن فرار می‌کنن. اون تند تند ردیف کردن کارا و پرتاب کیسه‌های سنگر و جا دادن اسلحه و می‌دونی، همه‌شون یه حس واقعی وهم رو بهت می‌دن. همین که تو لحظه ای که فکرشو نمی‌کنی یهو می‌بینی که هواپیماها و چتربازهای دشمن دارن از راه می‌رسن و بعدش یهو خیلی ناگهانی تیراندازی و درگیری شروع می‌شه. چتربازهای دشمن رو می‌بینی که فرود می‌یان و می‌رن پشت درختا سنگر می‌گیرن… این بازی در حقیقت یه فیلم جنگیه انگار. تموم بخش‌های وحشتناک طبیعی رو داره. انگار اونی که درستش کرده،
می‌خواسته این احساس رو بده بهمون، یعنی من فکر می‌کنم انگار مهم نیست چه حسی داری و اصلاً از چه کلسی (طبقه‌ای) هستی، این حس رو بهت میده که تو توی این جنگ به‌دردبخوری-اوهوم-نه تنها می‌تونی به تنهایی خوب عمل کنی بلکه واقعاً توی تیم خودت هم می تونی کاملاً کارآمد باشی-آره، بی‌شک حس همدلی و رفاقت توی این بازی رو نمیشه انکار کرد و این درست نقطه‌ی مقابل بازی Call Of Duty Black Ops 4 که در اون انگار روی کره‌ی زمین تنها تو هستی که باید مدام بدویی و بجنگی. من شکی ندارم که توی نمایش کار گروهی خوب عمل کرده اما باز هم به خوبیه بتلفیلد نبوده-نه، تو حالت سرچ اند دیستروی توی Call Of Duty Black Ops 4 بین تموم مودهایی که وجود داره، فقط توی یه مود هست که شاید نیاز به کار گروهی داشته باشین.
می‌تونین گروهی بمب‌گذاری کنین اما همه فرار می‌کنن. مثل قتل با هوش مصنوعی. در حالی که توی بتلفیلد به خاطر کشتن‌تون امتیاز نمی‌گیرین. امتیاز می‌گیرین اما مسئله‌ی اصلی این نیست. می‌تونی امتیاز بگیری بدون این که کسی رو بکشی. من دیشب که داشتم بازی می‌کردم، و کسی که توی گروه‌مون اول بود، ۴ نفر رو کشته بود و یه عالم کشته توی کارنامه‌ش داشت و اون اول بود چون واقعاً می‌خواست «حالا دیگه من قهرمان‌شمام» باشه من نارنجک مینداختم و آمپول آدرنالین تزریق می‌کردم و خب حقیقت اینه که اون نفر اول‌مون بود که امنیت خط‌‌مون رو حفظ کرد. این همون چیزه، همون احساسی که بتلفیلد بهت میده و می‌گه آره… تو می‌تونی تفاوت ایجاد کنی… تو می‌تونی قهرمان باشی.
خب، حالا بیاین راجع به مودها صحبت کنیم. چون بهر حال بزرگ‌ترین وجه تمایز این دو بازیه. Call Of Duty Black Ops 4 مالتی‌پلیر پلیینگ داره، زامبی داره و تو ژانر بتل‌رویاله. شکل سینگل‌پلیر یا همون بازی تک‌نفره رو امسال کنار گذاشته که خب برای من یه خورده عجیب بود چون اصولاً کمپین‌های سینگل پلیر توی Call Of Duty Black Ops 4 رو دوست داشتم. اما بتلفیلد چی. اونا این سری چیکار کردن؟ خب، توی بتلفیلد داستان‌های جنگی دارین، بازی ملتی‌پلیره و شما با یه عالم مود طرفین.
اول بازی وسط میدون جنگ میفتین و باید اون جا پیشروی کنین. و این چیزا. بعد روز اول تنظیمات بازیکن‌هاتون و اصل داستان جنگی آغاز خواهد شد ، می‌دونم که سینگل‌پلیر نبودن این بازی، نکته‌ی بزرگی بوده، همون‌طور که گفتی، بتلفیلد ۵ حالات بتلفیلد۲ رو داره که در اون ، بیشتر از اینکه روی کمپین تمرکز بشه روی داستان های فردی زوم شده و این بار داستان‌ها یه جورایی عامی‌ترن. من داستان‌هایی که از کاراکترها خیلی خودمونی بیان می‌شه رو دوست دارم. من فقط دو تای اول، یعنی افریقا و نروژ رو بازی کردم، اما این که بخشی از یه داستان بود، یه داستان جنگی رو دوست داشتم.
نمی‌خوام الکی بگم که هوش‌مصنوعیش فوق العاده‌س یا اینکه قراره با این بازی یه تجربه‌ی بی‌نظیر داشته باشین. این که خیلی عالی و سرگرم کننده‌س. اما می‌گم بهش به چشم یه داستان نگاه کنین، داستانی که قراره ازش یاد بگیرین، که بهتون این حس رو میده که ئه!من اینو نمی‌دونستم. من نمی‌دونستم چنین چیزی اتفاق افتاده. من این مسئله رو راجع به اس‌بی‌اس نمی‌دونستم. نمی‌دونستم این اتفاقات توی نروژ افتاده. این واقعاً اون چیزیه که من تجربه کردم. اول داستان رو دیدم و بعد مولتی‌پلیر بودنش در حقیقت، اون انتظار همیشگی ما درباره‌ی بتل‌رویال این‌جا عملی نمیشه.
اما برای من، مودهای مولتی‌پلیر با این که انتظار میره خیلی شبیه هم باشن، متفاوت‌ان با این که از هر طرف که نگاه کنی، توی همشون یک تیم داره دربرابر یه تیم دیگه می‌جنگه اما تفاوت در شکل پیروزی‌ها، فتوحات و جنگ هوایی‌شون یا حتی بازی فقط برای کشتن و جنگیدن و به دست آوردن تسلط بیش تره. مولتی‌پلیر توی کال‌آف دیوتی یه جورایی با همون مود کلاسیک پیش میره و بعدش یه خورده چشم‌گیرتر می‌شه آره…آره. من توی بتلفیلد از دیدن میدون جنگ خیلی هیجان‌زده می‌شم. خب من عاشق بازیهای ژانر جنگ و بتل‌ام. و وقتی دیدم این ژانر به Call Of Duty Black Ops 4 هم سرایت کرده دیگه دیوونه شدم از ذوق.
می‌دونی اون چیزی که خیلی بهش علاقه داشتم سیر بازیهای بتل قبلی بود من حس می‌کردم توشون خوب نیستم. همش نگران بودم. اما وجه فوق العاده‌ی Call Of Duty Black Ops 4 اینه که از سری کال آف دیوتی‌ه. و خب بالا میرین و پایین میاین و این Call Of Duty Black Ops 4 رو می‌سازه. واسه همین من به جای این که پرواز کردن رو یاد بگیرم و از توی هوا نشونه برم، فقط عادت داشتم بدوام و تیراندازی کنم.اما می‌دونی این نیست. خب، ما امشب درباره‌ی بتل‌رویال و بخصوص بلک‌اوت صحبت کردیم-اوهوم-وارد جزئیاتش هم شدیم و اگه شما می خواین ویدئوش رو ببینین، ک خب ما گفتیم که، کاملاً قابل دسترس‌ه-آره-اما من خیلی خوشحالم که بتلفیلد دیرتر بتل‌رویال خودش رو ارائه داده چون مردم دارن هنوز همون بتلفیلد رو تجربه می‌کنن.
و خب اینجوری یاد می‌گیرن بیش تر آماده‌ی بازی با بتلفیلد۵ باشن با ۴ مکانیسم، اتریشن، بیلدینگ، بتلفیلد داره خودش رو توی میدون جنگ جا میندازه-بتلفیلد خب خیلی ماهرانه‌تره اما من می‌خوام به زامبی اشاره کنم چون…نه…نه…من می‌دونم توی Call Of Duty Black Ops 4 مردم زامبی رو دوست دارن. من تجربه‌ش کردم و دنبالش رفتم. چیزایی زیادی هست که دنبالش بری مثل کلاس‌ها و مهارت‌ها و معجون های مختلف و من اگه بخوام صادق باشم باید بگم که یکم به من نمی‌خورد وقتی خیلی توش جلو رفتم. امابرای مردمی که مود زامبی رو دوست دارن، خیلی چیزها توی این مود هست. قابلیت چندبار بازی کردن رو داره، کاراکترهاش مختلفن و همین‌طور سیرداستانی کوتاه و منحصربفرد خودش رو داره-آره-و اینکه خب آره،
من تنوعش رو دوست دارم اما فکر می‌کنم که بتلفیلد تو این مسئله عقب‌تره و این جذابش می‌کنه-اره..نگاه کن، اگه کسی باشی که فقط دوست داره یه ذره بازی کنه،. یا مثلاً کسی که فقط می‌خواد تو یه مقطع خیلی کوتاه فقط بازی رو تجربه کنه، یا این که تو مدت زمان خیلی کم مثلاً شاید زیر ده دقیقه می‌خواد، امتیازی کسب کنه این بازی براش خوبه. در حالی که من دیشب یک ساعت و نیم بتلفیلد بازی کردم، که فکر می‌کنم سه چهار سال پیرم کرد-این دقیقاً… اتفاقاً عالی بود، یا خدا خب، حالا دیوید ما دو جور بازی تیراندازی داریم. بهمون بگو کدوم بازی رو و برای چه کسایی توصیه می‌کنی؟
خب اگه کسی هستی می‌خوای فقط چند دقیقه از یه بازی لذت ببری و یه تجربه‌ی خوب از بازی داشته باشی، Call Of Duty Black Ops 4 برات بازی خوبیه. اما اگه بازیی می‌خوای که کلی زمان صرفش کنی، باهاش یاد بگیری و بالاخره یه بازی مفصل‌تر می‌خوای و کلی تجربیات خوب دیگه و این که می‌خوای گروهی بازی کنی و سه تا دوست هم داری که دارن بتلفیلد۵ بازی می‌کنن، بتلفیلد۵ بازی کن. چون من تضمین می‌کنم که حتی اگه این بازی مناسبت هم نبود و خوشتم نیومد، کنار اون سه تا دوست بازی کردن و انجام کار گروهی ارزش داره. اگه گروه‌های بزرگ‌تری داری و می‌خوای تیمی بازی کنی تجهیزات بیشتر و نقشه‌های کامل‌تری می‌خوای.
من خودم سراغ بتلفیلد رفتم با اینکه اون‌قدر امتیازآور نبود مگر در طول زمان طولانی. در حالی که کال‌آف دیوتی امتیازآوره اینجوری که بدو یالا بدو بدو بدو شلیک کن شلیک شلیک Call Of Duty Black Ops 4 سریع اتفاق میفته، وسیعه، تو زمان کوتاه می‌تونی کلی سلاح دیوونه‌کننده داشته باشی. اما خب وقتی فکر می‌کنم بتلفیلد جدی‌تره و برای پلیرهایی که می‌خوان زمان صرف بازی کنن به درد بخورتره-شکی نیست که خیلی از شماهایی که دارین مارو می‌بینین دست کم تجربه‌ی یکی از این دو بازی رو داشتین. اگه این طوره، همین‌جا توی بخش کامنت‌ها ما رو در جریان نظرات‌تون قراربدین یا این که به وبسایت ما یعنی عصربازی مراجعه کنید.
امیدواریم که مورد توجهتون قرار گرفته باشه. منتظز بررسی های بعدی باشید .
جهت خرید بازیهای فوق Call of Duty Black Ops 4 , BattleField 5 با قیمت مناسب به فروشگاه اینترنتی عصربازی مراجعه نمایید .
