چند سال پیش بود، که در E3 شاهد مردی در حال راه رفتن بودیم، مردی که انگار قیافه اش را میشناختیم اما گرافیکی جذاب کننده تر داشت، و بعد از تریلر اسم بازی اسطوره ناتی داگ را دیدیم، آنچاردتد 4! خب صد البته برایمان خوشایند بود، اما وقتی که اعلام کردند، این آخرین قسمت بازی با نیتن است، شاید بدترین ضربه را ما، بازی بازان خوردیم. میدانید، بعد از ماجراهای الدوردادو، شامبالا و ارم که هر کدام در سال عرضه غوغا ایجاد کردند، سخت است با اسطوره این بازی یعنی نیتن دریک خداحافظیمان را بکنیم.از آنطرف هم، زمانی که نگاهی به نسخه اسپشیال بازی می انداختم، اوج زیبایی را درک میکردم، آرت بوکی زیبا، که باید گفت واقعا گرافیک و زیباییش از دارک هورس دیده میشد و استیل بوکی ناب و زیبا با حضور شخصیت های مهم و برچسب هایی از ناتی داگ و دزدان دریایی، واقعا سخت بود که به آن نگاه کرد و داخل دستگاه نگذاشت، و از آنطرف هم سخت بود که سیدی را بگذارم تا آخرین ماجراجوییم را با نیتن داشته باشم. بیایید بپردازیم اسطوره ای که سال ها ما را خوش حال کرد و در آخرین قسمت هم ما را نا کام نگذاشت و قسمت را با عالی بودنش کامل کرد، با عصر بازی برای نقد و بررسی این بازی زیبا همراه باشید.
“من مرد شانسم، و من باید به دنبال خوشبختی خود بروم” هنری اوری
نام بازی:Uncharted 4:The Thief’s End
سبک:Action/Adventure/Modern
سازنده:Naughty Dog
ناشر:SCEA
پلتفرم:Ps4
تاریخ انتشار:21 اردیبهشت 95
نیتن و النا زندگی خود را تشکیل داده اند، همه چیز با خوب و خوشی میگذرد اما مشکلی در این بین است، آن هم دور شدن نیتن از کار اصلی خود است، واقعا سخت است که در اول بازی شما نیتن رو غیر از یک ماجراجوی تفنگ به دست میبینید و یک غواص ماجراجو میبینیدش، در واقع به نظر میرسد نیتن بعد از ازدواج با النا، دست از کار پر خطر خود کشیده و تصمیم به شروع یک زندگی آرام کرده است. اما بالاخره دلیلی برای فرار کردن نیتن از این کار به وجود می آید، برادرش سم بعد از 15 سال برمیگردد و ادعا میکند که در خطر است و باید گنج هنری اوری را برای کسی به نام هکتور آلکزار پیدا کند، با اینکه نیتن سعی میکند قبول نکند(ولی ته دلش از خدایش است این کار را بکند) به النا دروغ میگوید که در حال رفتن به برنامه ای تلویزیونی برای رئیسش جیمسون رفته و همین باعث میشود که اولین ماجرای ما شروع شود.
در اصل داستان بازی واقعا جذاب و گیراست. شاید باید این داستان را بهترین داستان برای پایان ماجراهای نیتن دریک بدانیم. آن هم وقتی که ابتدا را با بچگی نیتن شروع میکنید و پیش آغاز یک داستان جذاب را میبینید، وقتی هم که نیتن را پشت میز میبینید، شاید بدترین اتفاق برای شما باشد، زیرا سخت است ببینیم نیتن کاری غیر از ماجراجویی میکند! در واقع، اصل داستان به برادر نیتن سم اختصاص دارد، و خوشبختانه باید گفت دوست اصلی نیتن و به عنوان پدر او، ویکتور سالیوان نیز در بازی وجود دارد و نیتن را تنها نمیزارد. قبل از داستان اصلی هم، ما متوجه میشویم چندین وقت پیش، زمانی که نیتن و سم ماجراجویی میکردند و دنبال گنج هنری اوری بودند، سم در موقع فرار تیر میخورد و نیتن هم فکر میکند که او مرده است.
در واقع ما کمی حسادت را از سم نسبت به نیتن احساس میکنیم. شاید وجود یکی از اشخاص مهم، بنظرمان کم برسد و وقتی هم برسد آنقدر حضور جذابی نداشته باشد، آن هم کسی نیست جز النا فیشر! باید اعتراف کرد النا واقعا نقش پیش زمینه و به نوعی “باغالی” را دارد! ناگهان وسط کار ها او پیدایش میشود و بعد بحث ها با نیتن او را ترک میکند و بعد هم ناگهانی او را را در لبیریتالیا(پایین توضیح داده خواهد شد) سر موقع نیاز میبینیم! در واقع النا کمی نقش منفی را در داستان ایجاد میکند. اما چیزی که واقعا در داستان بازی میدرخشد، حضور دشمن هایی واقعا جذاب و قدرتمند تر نسبت به بازی قبل است. ریف و ندین را باید از قدرتمند ترین دشمن ها دانست. ریف که دوست قدیمی سم و نیتن بوده و بعدا با آن ها تبدیل به دشمن و رقیب میشود و بسیار هم پولدار میشود همراه با دختری که در تریلر او را دیدیم، دختری سیاهپوست که باید اعتراف کرد برترین شخصیت منفی هاست! در واقع سم به نیتن میگوید، هکتور آلکزار به سم 3 ماه برای پیدا کردن گنج وقت میدهد، و در آن مدت نیتن و سم به شهری به نام لیبرتالیا(شهری که دزدان دریایی تصمیم میگیرند بسازند و شهری از آن ها باشند) برخورد میکنند و باید با سربازان ریف خودشان را سرگرم کنند. همچنین چیز جالبی که در بازی میبینید، وجود عکس هایی از نسخه های قبلی آنچارتد است.در آخر، باید گفت داستان بی حد و اندازه معرکه است، جز حضور کسی که میتواند حضورش نسبت به قسمت ها قبل زننده باشد، و آن هم همانطور که گفتم النا فیشر است. همچنین در آخر، باید اعلام کرد بهترین پایان برای نیتن شکل گرفت و نیل دراکمن و بروس استرلی هم واقعا گل کاشتند!
گرافیک بازی بدون اشکال واقعا زیباست! اولین چیزی که در بازی شما را مطمئنا جذب میکند گرافیک بازی است، گرافیک بازی کاری میکند که شما هرجای بازی هم باشید، کمی از بازی دست بکشید و فقط به محیط اطرافتان نگاه کنید. گرافیک بازی واقعا شما را به واقعیت میبرد و شما را وارد جو خاصی میکند. از آنطرف هم با داشتن جلوه بصری فوق العاده شما را کاملا به دنیای واقعی میبرد. تخریب ها، عکس العمل هرچی توسعه‌ی تکنولوژی‌های روز موتورهای بازی‌سازی بر روی کنسول‌های پلی‌استیشن 4 را بر عهده دارند و این استدیو کاری کرده که نتوانیم در گرافیک بازی حتی یک مشکل پیدا کنیم!
از آنطرف اگر انچاردتد را هم رقیبانش مقایسه کنیم، باز هم قدرت برتری آنچارتد را میبینیم. یکی از همین رقیب ها بازی The order 1886 میباشد، این بازی با اینکه دارای داستانی ضعیف است اما گرافیک بازی واقعا معرکه است. ولی باز هم وقتی شما این دو گرافیک را در کنار هم میگذارید، قدرت انچاردتد را در طبیعت های ماداگاسکار، یا حتی غار ها و دره ها میبینیم. این زمانی است که باید به ناتی داگ بخاطر هدیه معرکه اش تشکر کرد، ناتی داگ از عبرت گرفتن بازی های دیگر توانست گرافیکی معرکه را به ما تحویل دهد این زمانی است که دلیل تاخیر های بازی را میفهمیم!
زمان صحبت کردن شخصیت ها، واقعا با قیافه شان هم عکس العمل نشان میدهند و گرافیک فنی نیز در یک کلام معرکه است، جز در یک نکته، باگ! شاید نقد های متفاوتی را خوانده باشید که با اینکه همه چیز را گفته اند، به این نکته توجه نکردند، به شخصه بار ها به باگ بازی آنچارتد برخورد کردم. از آن باگ های اولیه که زمانی که یارتان رد میشود و دشمن او را نمیبیند گرفته، تا گیر کردن با ماشین در یک نقطه و باگ فراوان در آن قسمت، البته شاید کمی با کلمه “فراوان” زیاده روی کرده باشم، اما کم هم نیست! بافت ها و بدن انسان هم به طور کلی عالی کار شده اند، وجود رگ و استخوان و خلاصه بگویم آنچارتد 4 در قسمت گرافیک باید اعتراف کرد همه چیز جز باگ های کمی که دارا است، قدرتمند است.
گیمپلی بازی به طور واقعی معرکه است، با اضافه شدن طناب به بازی، گیمپلی تغییراتی 90 درجه ای کرده، شاید باید گفت هر ماجراجویی ما در بازی با طناب همراه است که هم با آن میتوانید به طرف دیگر پرتاب شوید، و یا میتوانید خود را بالا و یا پایین بکشید. سیستم تیراندازی هم سخت تر شده و تیر اندازی از فاصله دور ممکن است شما را اذیت کند. پازل های بازی نسبت به قبل در بعضی مواقع کمی سخت تر شده اند، بعضی پازل ها ممکن است جان نیتن را به خطر بیندازد، همچنین تعداد پازل ها نسبت به قسمت های قبل کمتر شده است. در بازی استفاده از جیپ هم کاربرد زیادی دارد و شما در خیلی مواقع بجای راه رفتن و هدر دادن وقت خود، از جیپ استفاده میکنید، حال در استفاده از جیپ با مشکلات زیادی که در انچارتد پر است برخورد میکنید، مانند شکستن پل که باید دوباره برگشت و از راه دیگری رفت و غیره! یکی از چیز هایی که سخت است انجام ندهید، جستجوی اسم دزدان دریایی بعد از آشنایی آن ها در بازی است. کم میشود کسی باز را انجام داده باشد و بعد از آن به جستوی اسم های بازی نپردازد!
بازی برای گردش وقت زیادی گذاشته و نیاز نیست همیشه به دستور توجه کنید و دنبال کار باشید، میتوانید به دور و اطراف خود بروید و ببینید بازی چه ها در جیب خود دارد! همچنین فاز مخفی کاری هم به بازی اضافه شده است که از گزینه های The last of us است. این گزینه باعث میشود که اگر به دنبال تیر و تیراندازی نیستید سریع کار دشمنان را یکسره کنید همینطور گزینه ای در مورد احساس خطر و فهمیدن محل شما از طرف دشمن وجود دارد. در این موارد، حتی اگر شما نیمی از بدنتان در محلی مخفی باشد دشمن شما را نمیبیند، و تنها در صورتی میبیند که بدنتان کامل معلوم باشد، این گزینه ای منفیست که میشود از گیمپلی دریافت کرد. در آخر قسمت گیمپلی در یک کلام معرکه است، و نمیتوان منکر این شد که ناتی داگ در این قسمت هم چیز معرکه ای را ساخته است.
موسیقی و صدا گذاری بازی در یک کلام معرکه و بی اشکال است. نولان نورث(نیتن دریک) و تروی بیکر(سم دریک) به طور عالی کار خود را انجام دادند. همچنین، با وجود موسیقی همیشگی و عالی Nate’s theme بازی وجود همیشگی خود را بدست می آورد و ما را مثل همیشه به دنیای همیشگی آنچارتد میبرد.
قسمت انلاین بازی، بسیار به قسمت آنلان The last of us شباهت دارد و فقط سرعت عمل ها سریعتر شده است. البته شاید قسمت آنلاین بازی شما را به یاد قسمت آنلاین نسخه دوم هم بیندازد. شما در قسمت آنلاین قادر هستید هر شخصی که دلتان میخواهد از دنیای آنچارتد چه خوب و یا چه بد انتخاب کنید و با او به مبارزه بپردازید، همچنین میتوانید در قیافه شخصیت خودتان کمی تغییر ایجاد کنید. یکی از چیز های جالبی که به بازی اضافه شده است، قابلیت جادو است، از جادو قدیمی و قسمت دوم گرفته تا بقیه جادو های استفاده شده در سری آنچارتد.حالات مختلفی مثل Death Match، Command، Ranked و یا Plunder برای بخش چندنفره درنظر گرفته شده که تنوع این بخش را بسیار بالا برده است و به دلخواه میتوانید حالت مورد علاقه خود را در کنار دوستان یا سایر رقبا تجربه کنید.
نسل هفتم بود، که با ماجراهای نیتن دریک آشنا شدیم، و حالا هم وقت خداحافظیمان با اوست. به طور کامل باید گفت که بروس استرلی و نیل دراکمن، برای بازی کم نگذاشتند. بازی به طور کامل ساخته شده و تا الان به نوعی نماد نسل هشتم است. آنچارتد 4، با داشتن داستانی جذاب به ما نشان داد که در این دوران که بیشتر بازی ها به طور انلاین هستند و از وجود داستان بخاطر ضعیفتر شدن بازی جلوگیری میکنند، باز هم داستان میتواند بهترین گزینه برای بازی باشد، آنچارتد چهار همچنین با داشتن گرافیک و گیمپلی جذاب قدرت نسل هشتم را کاملا به رخ کشید. وجود اشخاص قدیمی مانند نولان نورث نیز بی نتیجه نبوده و بازی به صورت عالی ساخته شده است. و ماجرای ما هم با نیتن به پایان رسید، ناتی داگ گفته است که احتمال دارد نسخه آنچارتد ادامه یابد، اما اگر باز هم به آن فکر کنیم، دیدن آنچارتد بدون نیتن واقعا کار سختیست، نولان نورث هم اعلام کرده اگر سری دیگری از بازی آنچارتد ساخته شود مطمئنا به گروه صداگذاری خواهد پیوست که این ماجرا را سخت تر میکند، چرا که شنیدن صدای نولان نورث آن هم بر روی شخص دیگری غیر قابل باور است. در حال حاظر ناتی داگ اعلام کرده است که ممکن است بعد از پایان این بازی به سراغ ساخت The last of us برود که خودش باز هم غنیمتیست.
نکات مثبت:داستان معرکه و گیرا-گرافیک قدرتمند نسل هشت-گیمپلی جذاب با اضافه شدن طناب-موسیقی جذاب و همیگشی آنچارتد و وجود اشخاص خوب برای صداگذاری
نکات منفی:النا فیشر!-وجود باگ-
[review]
