نقد و بررسی بازی Shadow of the Tomb Raider

یک دنیای بزرگ‌تر، خطرات بالاتر و یک پیچش غیرمنتظره بر روی شخصتِ “لارا کرافت” باعث می‌شود «بازی Shadow of the Tomb Raider» بلندپروازانه‌ترین قسمت سه‌گانه‌ی جدید باشد. ‏در طول بازی اتفاقات زیادی در جریان است ولی «شادو آف تومب رایدر» موفق می‌شود در طول ۲۵ ساعت گیم‌پلی خود به تمام بخش‌ها زمان کافی بدهد.

به‌عنوان یک بازی در ژانر اکشن-ماجراجویی با ته‌مایه‌ای از ژانر وحشت و با یک داستان متکی‌ به خود درباره‌ی دلبستگی و خانواده «شادو آف تومب رایدر» یک پایان قدرتمند برای این بُرهه از گذشته‌ی شخصیت “لارا” می‌شود. «بازی Shadow of the Tomb Raider» داستان عالی‌ای در خود دارد که مطابق معمول با استایل جادوگری‌های “ایندیانا جونز” به‌همراه لحظات اکشنِ مفرح بلاک باستر گونه، مجموعه را ادامه می‌دهد، ‏گرچه چیزی که به بازی جان می‌بخشد “لارا” و علاقه‌ی دیوانه‌وار اوست. ‏این‌بار با “لارا”یی سروکار داریم که می‌توانست به یک خودشیفته‌ی لجوج تغییر جهت بدهد.

‏ولی درواقع درعوض یک‌مقداری ضایع و بی‌خود است. یک ترقیِ غافلگیرکننده برای شخصیت است و سایه‌ای گرم از انسانیت به شخصیت می‌بخشد که قبلا وجود نداشت.‏ همین‌طور ‏«بازی Shadow of the Tomb Raider» به‌طرز با مهارتی برای یک پایان‌بندی راضی‌کننده‌ از ماجراجویی لارا که در سال ۲۰۱۳ شروع شده بود، تمامی لحظه‌های احساسی موردنیاز را با موفقیت به‌تصویر می‌کِشد. ‏دلبستگی او زیر سؤال می‌رود ولی همین‌طور دلیلِ پشتِ آن هم یادآوری می‌شود. به صداپیشه‌ی لارا، “کاملیا لادینگ‌تون” کمک می‌کند تا مرز باریکِ بین آسیب‌پذیری و مضحک‌بودن با را با خیال راحت حفظ کند ‏و توسط صداپیشه‌ی کهنه‌کار مجموعه “ارل بیلین” در نقش “جوناه” به‌خوبی حمایت می‌شود.

خوشبختانه در اینجا معبد گردی تمرکز اصلی بازی است. پس مأموریت‌ها کمتر از. ‏دو بازی قبلی به جنگ‌های تفنگی اختصاص دارد و بیشتر بازی ماجراجویی در تنهایی است ‏مأموریت‌های مبنی بر پازلِ «بازی Shadow of the Tomb Raider»، دخمه‌های اختیاری و چالش‌ معبدهای نه‌گانه، ‏‎‌به‌شدت پیچیده‌ هستند و راه‌حل‌های قبلی به‌ندرت مورد استفاده‌ی مجدد قرار می‌گیرند ‏و مجبورتان می‌کنند هر بار یک راه‌حل جدید پیدا کنید، اینها بهترین پازل‌های مجموعه هستند و حقیقتاً سخت هستند، ‏همین‌طور جوّ این معبدها باورنکردی‌ هستند.

‏یک فرقه‌ی حاضر در همه‌جا، یک امتیاز مبنی بر نخ دلسردکننده و یک نوع دشمن زیرزمینی پرخاشگر به‌نام “یـکسل” باعث می‌شود ‏مکرراً احساس شود «شادو آف تومب رایدر» یک بازی ترسناک است، که این امر باعث می‌شود به‌طرز لذت‌بخشی یک ماجراجویی و سیاحت تنش‌زا داشته باشیم. ‏لارا بیش از گذشته اختیار حرکت‌های متنوع‌تر را دارد، به‌خصوص کوهنوردی او که به‌طرز لذت‌بخشی به‌طور عمودی اجازه‌ی راه‌رفتن می‌دهد. این محیط‌ها به‌طور متفاوتی نسبت به عناوین قبلی شما را امتحان می‌کنند.

این درباره‌ی شنا کردن هم صدق می‌کند، که به لطف به کنترل‌های سریع، گونه‌های مختلف پازل‌های هوشمندانه و تأکید بر ماجراجویی و سیاحت، به‌طرز غافلگیرکننده‌ای معقول است ‏با وجود این‌که ترسِ از غرق‌شدن واقعی است ولی موقعیت‌ها آن‌قدری که بغرنج هستند حرکاتی که انجام می‌دهید سرنوشت‌ساز نیستند. دنیایی که پیرامون معبدهای “بازی Shadow of the Tomb Raider” ساخته شده‌ است، ‏پر از مناطق پیچیده برای سیاحت‌کردن هستند و سرشار از زندگی و فعالیت هستند «‏به‌خصوصی شهرِ بزرگ مخفی‌شده‌ای به‌نام «پای‌تی‌تی، ‏برای اولین‌بار در بازی‌ «تومب رایدر» می‌توانید گشت بزنید و با ان‌.پی.سی‌ها حرف بزنید.

به تاریخچه‌ها و داستان‌هاشان گوش بدهید، و مراسم‌های روزمره‌شان را تماشا کنید. ‏در اینجا جزئیتات روی صفحه مطلقاً خیره‌کننده‌ هستند و حسِ واقعی زندگی‌کردن در شهر را به انسان القا می‌کند، ‏متأسفانه فعالیت‌هایی که در این مکان‌ها قابلِ ‌انجام هستند به‌طور یکنواختی مجاب‌کننده هستند. ‏ماجراجویی و سیاحت از غارها و دخمه با انتخاب‌های عالی لباس و سلاح‌هایی که می‌توان پیدا کرد و حیواناتی که می‌توان شکار کرد بسیار مفرح هستند، ولی انبار مهماتِ لارا و درخت‌ِ مهارت او فقط با کامل‌کردن مأموریت‌های داستانی و چالش مقبره‌ها به‌سادگی پر می‌شوند.

‏لارا به‌طور ذاتی آن‌‌قدری با استعداد است که مقداری عدم انگیزه برای انجام مأموریت‌های جانبی وجود دارد. ‏و همچنین کاملاً مشخص نیست یک سلاحِ به‌خصوص چقدر مؤثر خواهد بود، ‏‏«بازی Shadow of the Tomb Raider» بیش از بازی‌های قبلی کمکی زیادی در ماجراجویی‌های چند بخشه کرده است ‏ولی درحالی که ظاهر پیچیده‌تری از ساکنان اهل دنیا و چگونگی تقابل لارا با آن‌ها ارائه می‌دهند، آن‌ها به‌طرز به‌خصوصی الهام‌بخش نیستند ‏مأموریت‌های بهانه‌ای و مأموریت‌های پاکسازی محیط از وهم و خیال‌های پیدا شده در چالش مقبره‌ها که آن‌ها هم اختیاری هستند، کم می‌آورند، ولی خیلی لذت‌بخش‌تر هستند.

‏این‌بار کمتر نبردهای تنفگی وجود دارد و ‏«بازی Shadow of the Tomb Raider» بیشتر اوقات از از شما می‌خواهد به‌صورت مخفی‌کاری به دشمنان نزدیک شوید. لارا می‌تواند در انبوهی از ضربه‌ها گرفتار شود ‏پس وفق‌دادن خود با میدان‌های نبرد برای انجام کارها در سکوت بسیار مهم است، ‏این مورد اصلا اشکالی ندارد و با تمرین قابل انجام است، ولی اصلا به‌طرز به‌خصوصی جالب یا چالش‌برانگیز نیست ‏علی‌الخصوص مواقعی که دشمنان به‌طور غریزی خود را از جمع جدا می‌کنند و همه‌چی را برای یک مرگ ساده محیا می‌کنند.
‏

‏من از قسمت گیاهان در طی بازی تامب رایدر لذت بردم که لارا می‌توانست برای اثرات وضعیت‌های موقت متنوع، آن‌ها رو بخورد که به‌خصوص در گشت‌زنی‌ نیمه راه کمپ‌ وقتی «یکسل» معرفی می‌شود، به‌درد بخور است، ‏آن‌ها عکس‌العمل‌های سریع و هدف‌گیری دقیق را به ارمغان می‌آورند، ‏بهترین نبردهای من در برار فوج‌ «یکسل‌»ها مواقعی بود در میان گیاهان کمین می‌کردم ‏و از فاصله‌ی نزدیک با شت‌گان شلیک می‌کردم یا از فاصله‌ی دور با کمان شلیک می‌کردم.

«بازی Shadow of the Tomb Raider» به‌طرز با معنایی سفر مدرن “لارا” را پایان‌بندی می‌کند و به‌طور متقاعد‌کننده‌ای او را در مکانی جا می‌گذارد که شبیه جایی است که بیش از ۲۰ سال قبل دراصل بازی از آنجا شروع شده بود، ‏از مقداری انگیز بیشتر برای سیاحت‌کردن از دنیای زیبایی که “ایدیوس مانترل” خلق کرده، استقبال می‌کردم ولی بیشتر ترجیح می‌دم محتوای بیشتری داشته باشم و ‏«شادو آف تومب رایدر» پر از ایده‌ و معماهای چالش‌برانگیز شیطانی‌ است برای دیدن جای بعدی که لارا می‌رود بی‌صبرانه منتظرم.