معرفی بازی موبایلی Undawn؛ عنوان جدید سازنده پابجی

معرفی بازی موبایلی Undawn. صنعت بازی های موبایل حالا حتی از منظر سودآوری و درآمد برای عناوین AAA کنسول ها و PC هم خط و نشان می کشد. دلایل متعددی را برای این مهم می توان بر شمرد. به عنوان مثال، بازی های موبایلی بیشتر از هر زمانی خلاقیت و ایده پردازی را چاشنی کار خود قرار داده اند. از طرفی سهولت دسترسی و بعضاً هزینه های به مراتب کمتر برای تجربه عناوین هم یکی از همین دلایل به شمار می رود. با این تفاسیر موفقیت در این بازار رقابتی، اصلاً تضمینی نیست. معدود شرکت هایی وجود دارند که توانسته اند با استفاده از عناوین معرکه خود به موفقیت برسند. شرکت تنسنت (Tencent) یکی از همین هاست.

انصافاً شرکت تنسنت (Tencent) نیاز به معرفی ندارد. یک غول بازیسازی در صنعت گیم موبایل که شاید بشود گفت یکی از بی‌رقیب‌ترین هاست. به یک نحویی می توانیم بگوییم راکستار دنیای بازی های موبایلی است. فراموش نکنیم که آن ها توانستند با پابجی صنعت بازی های موبایلی را حسابی متحول کنند و بعد ها آن قدر بازی خوب و خلاقانه ساختند که تبدیل به یکی از برندهای مستقل و شایسته تحسین در صنعت گیم شدند. آن ها حتی در ساخت بازی های call of duty mobile هم سهم چشمگیری داشتند و از این منظر دو نمونه از محبوب ترین های تاریخ را به نام خودشان زدند. طبیعتاً ذوق زده شدن برای بازی جدید این استدیوی چینی یک امر طبیعی به نظر می رسد. آن هم نه یک بازی ساده، شاید بشه گفت مهم ترین و جدی ترین پروژه ای که تا حالا داشتند مربوط به همین بازی بوده است. Undawn دقیقاً همان بازی است که به عنوان محصول بعدی استدیوی تنسنت انتظارش را می کشیدیم. یک تجربه منحصر به فرد که سازنده ها شجاعانه جزئیات بی نظیرش را به تصویر می کشند.

بگذارید اول یک چیز را همین اول متن مشخص کنیم. برخلاف ساخته های پیشین این استدیو، Undawn قرار است یک خط داستانی پساآخرالزمانی را به تصویر بکشد. داستان از این قرار است که طی یه ازمایش ژنتیکی روی انسان، به علت جهش های ناخواسته و اشتباهات علمی، پروژه کاملاً نابود می شود و نتیجه آن چیزی جز ظهور موجودات زامبی از دل انسان ها نیست. خب تا اینجای کار که یک داستان معمولی به نظر می رسد. اما اصلاً گول شاکله عادی آن را نباید خورد. بازی حتی در زمینه شخصیت پردازی هم حرف های زیادی برای گفتن دارد. کلاً باید این را بدانید که شما به عنوان یکی از افراد بازمانده باید برای بقا بجنگید. البته تنها هم نیستید و اینجاست که تری جونز به عنوان همراه و راهبر وظیفه هدایت و راهنمایی شما را برعهده می گیرد. جالب اینجاست که وظیفه ایفای نقش این شخصیت را ویل اسمیت خودمان بر عهده دارد و انصافاً هم به عنوان یکی از بهترین نقش آفرینی هایش می توانیم قلمداد کنیم.

برگردیم سراغ خود گیم پلی بازی. نکته جالب این است که بازی سعی می کند ماهیت چند نفره آثاری که تنسنت خلق کرده را رعایت کند. حالا چطور؟ شما به عنوان یک گیمر می توانید با سایر گیمرهای این جهان اخرالزمانی، ارتباط برقرار کرده و با هم مراحل را طی کنید. همانطور که گفتیم، بازی در یک دنیای پسااخرلزمانی جریان دارد. طبیعتاً تکلیف الباقی قسمت های گیم پلی بازی هم مشخص است. یعنی شما محکوم هستید که برای بقا در دنیای بازی، بجنگید و با نداری‌هایش بسازید. البته قضیه به این راحتی ها هم نیست. تعداد بسیار زیادی مراحل فرعی و اصلی در طول بازی وجود دارند. اما چیزی که ارزش بازی را حداقل برای من دو چندان کرده، سیستم ساخت و ساز بسیار گسترده بازی است. همانطور که برای یک جهان آخرالزمانی انتظار میرود، شما باید در دنیای این اثر، کمپ بسازید. حالا اینی که گفتیم اصلاً به این سادگی که ذکرد شد، نیست. واقعا تنسنت خیلی ظریفانه و پرجزئیات این بخش را طراحی کرده است. یعنی وسایل موجود در کمپ، چینش آن ها و ساخت یا تجهیز بقیه وسایل هم کاملاً به عهده سلیقه خودتان است. نکته مهم دیگر این است که سایر گیمرها هم می توانند از این سلیقه شما الگو برداری کنند. به هر حال در کی کمپ مهم ترین نکته خلاقیت است و بس. یعنی این که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن پیدا شود.  از همه مهم تر اگه مورد هجوم دشمنان قرار گرفت حداقل به خوبی به توان از آن دفاع کرد.

بازی سعی می کند تا حد زیادی دست شما را باز بگذارد. این یعنی می توانید آزادانه در دنیای آن بچرخید. حالا این گردش الکی نباید باشد. یک سری وسائل نقلیه متنوع هم دتخل بازی قرار دارد که گردش خیلی کم دردسرتر هم بشود. اما باید حواستان به چند چیز باشد. اولاً منابع شما در این بازی محدود و کمیاب است. بعضی از آن ها هم بسیار حیاتی هستند. برای همین باید حتماً گردش و چرخیدن برای پیدا کردن منابع را در اولویت خود بگذارید. ولی خب همانطور که گفتم وجود وسایل نقلیه و هندلینگ خیلی خیلی خوبی که دارند باعث میشود حسابی لذت تجربه گیم پلی بیش از پیش شود.

یادمان نرود که تنسنت خیلی توی ساخت Undawn سعی کرده اصول واقعی زندگی و شخصی سازی را رعایت کند. مثلاً در طول بازی باید حواستان باشذ که کاراکتر بنده خدای شما گشنه و تشنه نماند. طبیعتاً  مجبورید همیشه به دنبال غذا بگردید. یا این که این بنده خدا صبح تا شب دنبال دو لقمه نان حلال می رود و حتماً آخر شب به یک دوش یا خواب راحت نیاز دارد. از این منظر من واقعا حساسیت و توجه سازنده ها به جزئیات ریز را خیلی تحسین می کنم. توی کمتر بازی موبایلی ما این را دیده بودیم که اینقدر به آن پرداخته شود.

حیف است به یک نکته اشاره نکنیم. Undawn واقعا بهترین شوتری که از بازی های تنسنت سراغ داریم را ارائه می دهد. یعنی خیلی پرجزئیات، واقع گرایانه و با ریتم مناسب به تصویر کشیده می شود که تجربه اش را برای هر گیمری توصیه می کنیم. از همه مهم تر سلاح های بازی هم الحق و الانصاف تنوع فوق العاده ای دارند که شاید در کمتر بازی ژانر بقا دیده باشیم.

می دانم؛ الان یحتمل با خود می گویید، خب این بازی 4 سال در دست ساخت بوده است. باید یک گرافیک خوبی هم داشته باشد. خبر خوب این است که انتظار شما کاملاً برآورده می شود. بازی از نظر گرافیکی و جلوه های بصری واقعا گل کاشته است. اول از همه طراحی هنری و مفهومی دنیای پسااخرالزمانی بازی با ان فضای سنگینی که دارد به خوبی به تصویر کشیده می شود. از طرف دیگه نورپردازی ها و طراحی تکسچرها هم در وضعیت خوبی قرار دارند و برای یک بازی موبایلی فوق العاده به نظر می رسند.