اگر یک گیمر واقعی باشید مطمئناً شما هم به مانند من بارها و بارها سایت های مختلف را زیر رو رو کرده تا شاهد جدیدترین اخبار و تریلرها از بازی های مد نظر کنسولی یا ویندوزی خود باشید. همانطور که می دانید شرکت های مختلف بازی سازی، پیش از عرضه نهایی بازی، تریلرها و ویدئوهای مختلفی از گیم پلی بازی را منتشر کرده تا عطش طرفداران خود را بیش تر و بیشتر کنند. این دست از تریلرها با هدف آشنایی طرفداران با ساختار گیم پلی، گرافیک و .. به صورت دوره ای پیش از انتشار بازی در وبسایت های مختلف از طرف سازنده اصلی قرار می گیرند. اما نکته ای که وجود دارد این است که طی چند سال گذشته، متاسفانه با بازی هایی ضعیفی از جهات مختلف در مقایسه با تریلرهای پیش از بازی روبرو شدیم، کمی اطمینان خود را نسبت به این دست از تریلرها از دست داده و نمی توانیم مطمئن باشیم تریلرهای منتشر شده از جهات مختلف مخصوصاً از نظر گرافیک، دقیقاً مثل همان بازی نهایی خواهند بود. حال به نظر شما چرا این اتفاق می افتد؟ چه سیاستی در پس پرده این قضیه وجود دارد؟ چگونه توسعه دهندگان یک تریلر سه دقیقه ای با کیفیت بالا تولید کرده، اما زمانی که بازی ها خریداری شده و توسط کاربران تجربه می شوند، نتیجه نهایی با انتظارات از پیش تعیین شده، مطابقت ندارد؟ برای دریافت پاسخ این سوال، ادامه این مقاله را از دست ندهید. با ما همراه باشید.
بررسی و شرح تفاوت بین سه حالت In-Game، In-Engine و CGI Trailers:
اگر به یاد داشته باشید سال 2005 بود که تریلری از سری بازی های محبوب Kill Zone، یعنی Kill Zone 2 در نمایشگاه E3 همان سال توسط شرکت سازنده آن یعنی گوریلا گیمز منتشر شد. کیفیت این بازی از تمامی عناوین آن زمان و قبلتر از آن بالاتر بود به طوری که به جرعت می توان گفت هیچ بازی‌ای از چنین گرافیک عالی و زیبایی برخوردار نبود. تمامی مدلها و انیمیشن های بازی بسیار عالی و نرم کار شده بودند به گونه ای که گویی با یک فیلم با کیفیت بالای کامپیوتری طرف هستیم. این شرکت با نمایش تریلر خود، اولین تبلیغ بزرگ بازی خود را در این نمایشگاه با آن گرافیک خارق العاده (تحت کنسول پلی استیشن 3!) به رخ کشید. این تریلر توسط وبسایت های خبری مختلفی دست به دست شد و در عرض چند روز در تمامی سایت ها قرار گرفت و از آن به عنوان انقلاب گرافیکی به عنوان نقطه شروع در این بازی یاد شد.
البته طولی نکشید که خبرگذاریهای مختلف، به بررسی دقیق و کامل این تریلر پرداخته و همین که با گذشت چند ماه، تصاویر از درون خود بازی منتشر می شد، سبب تعجب و شگفتی گیمرها و خبرنگاران شد. در نهایت مشخص شد که گوریلاگیز، که به عنوان توسعه دهنده این عنوان شناخته می شود از تکنیکی تحت عنوان In-Engine Rendering بهره برده است. این شیوه به توسعه دهندگان بازی اجازه می دهد تا اجزاء نورپردازی بیشتر، انیمیشن های جدید و سایر جزییات مد نظر خود را به محصول نهایی اضافه کرده تا زیبایی بصری و گرافیکی بازی را دوچندان کنند. با ما همراه باشید.
در حال حاضر روشهای متعددی وجود دارد که توسعه دهندگان بازی می توانند تریلری از بازی در حالت ساخت خود ایجاد کرده و منتشر کنند. یکی از این روشها استفاده از تکنیک CGI Trailers به مانند تریلر OverWatch است که کاملاً مستقل از انجین بازی ساخته شده است. این نوع از تریلرها دربردارنده هیچ گونه تریلر دقیق و کامل بازی نبوده و در واقع شامل یک سری صحنه های سینمایی بوده که در آن به نمایش یک سری از کاراکترهای بازی و مبارزات و دیالوگهای آنان پرداخته می شود. حتی با این وجود که این نوع از تریلرها، صرفاً یک ابزار تبلیغاتی در حوضه صنعت بازی هایی ویدئویی تبلیغ می شود، اما به هر حال این نوع تریلرها می تواند تاثیر مطلوبی در فروش محصول نهایی سازنده داشته باشد.
نوع دیگری از تریلرها، همانطور که در بالا اشاره شد، تحت عنوان تریلرهای In-Engine شناخته می شود. از این نوع تریلر در معرفی تریلر Kill Zone در سال 2005 استفاده شد. طراحی این نوع تریلرها در مقایسه با حالت سینماتیک، کمی تفاوت بوجود دارد. زمانی که شما یک تریلر In-Engine می بینید، باید بدانید که طرز کار آن درست به حالت قبلی بوده با این تفاوت که طراحان سه بعدی کار بازی، کارهایی انیمیشنی تریلر را تنها در خود موتور بازی ایجاد و اعمال کرده و از هیچ نرم افزار جداگانه ای برای ساخت خود تریلر استفاده نمی کنند. به طور کلی این نوع از تریلرها را می توان به عنوان تریلرهای از پیش رندر شده، قلمداد کرد.
در این نوع از تریلرها، شما می توانید ویدئوهای با کیفیتی را استخراج کنید چرا که شما می توانید میزان و محدوده منابع مختلفی را به دلخواه و بدون محدودیت و بدون نگرانی از عدم توانایی اجرای کنسول پیاده سازی کنید. در واقع نگرانی از بابت عدم توانایی اجرا روی کنسول از آن جهت است که این تریلر صرفاً قرار است در موتور بازی و روی یک کامپیوتر شخصی قدرتمند تولید و عرضه شود نه روی یک کنسول خانگی.
طراحان این نوع تریلرها بدون نگرانی از هیچ چیزی می تواند جزییات مختلفی را روی تریلر خود اعمال کنند. در واقع به همین جهت است که این نوع تریلرها به نوعی فربینده و چشم نواز هستند.
و آخرین نوع تریلر نیز تحت عنوان In-Game شناخته می شود. این نوع از تریلرها همانطور که از نام آنها مشخص است صرفاً شامل خود محیط بازی بوده، گویی بازی روی کنسول اجرا شده است. در واقع از نظر تئوری، دیدن این نوع از تریلرها، بدین معناست که شخصی در حالی اجرای و تجربه آن بازی بوده و ویدئویی از آن نیز در حال ضبط است. زمانی که یک شرکت قصد عرضه یک تریلر از این نوع یعنی In-Game را از بازی بعدی خود داشته باشد سعی می کند بهترین قطعه از بازی در حال تولید خود را انتخاب کرده تا بیشترین تاثیر را در تمایل مشتریان برای خرید بازیشان داشته باشد.
چرا تریلرهای In-Game همیشه آنطوری که انتظار می روند، نیستند؟
با توجه به توضیحات گفته شده جالب است بدانید که این تمام ماجرا نیست. چرا که حتی تریلرهای In-Game نیز می توانند مورد دستکاری و تغییر قرار گیرند. علت این امر در آن است که توسعه دهندگان می توانند تنظیمات مختلفی را روی کامپیوتر شخصی و در واقع انجین خود اعمال کرده تا بهترین نمایش ممکن از تریلر بازی را داشته باشند. تنها دقیقترین حالت و در واقع مطمئن ترین حالت از یک تریلر in-Game زمانیست که تریلر مورد نظر سازنده به صورت واقعی روی کنسول هدف اجرا شده تا جای هیچ شک و شبهه ای را برای مشتریان باقی نگذارد. این حالت معمولاً در نمایشگاه ها و توسط یک نماینده از طرف شرکت سازنده و با حضور و میزبانی صدها علاقه مند به بازی های کامپیوتری اتفاق می افتاد تا ضریب اطمینان تماشاچیان و علاقه مندان به بازی بد حد 100 درصد برسد.
گاهی اوقات پیش می آید که شرکت سازنده با عرضه یک تریلر و نشان دادن بخش های خاص از بازی، سعی دارد صرفاً یک دید فوق العاده از بازی را طبق نظرش به خورد مخاطب دهد. اگر به یاد داشته باشید شرکت فرانسوی یوبی سافت در سال 2013، تریلری واقعاً زیبا و جذاب از نظر گرافیکی را در قالب یک محیط زنده و تعامل پذیر به خورد علاقه مندان داد. سه سال بعد، زمانی که نسخه بتای آن در سال 2016 از طرف این شرکت عرضه شد، تمامی تسترهای بازی از تجربه خود نسبت به آنچه در اولین تریلر بازی مشاهده کرده بودند دلسرد شده و ابراز نارضایتی کرده بودند.
به طور کلی تا اتمام و انتشار بازی، توسعه دهندگان معمولاً سعی می کنند با روش هایی بازی خود را از آنچه که هستد بالاتر نشان دهند. اما گاهی اوقات هم هستند توسعه دهندگانی که ایده های بزرگی دارند اما مجبورند در نهایت به علت محدودیت های سخت افزاری پلتفرم و کنسول هدف خود و همچنین بودجه های محدود نسبت به کاهش کیفیت بصری بازی ها و المان های گیم پلی بازی پرداخته تا مطمئن شوند بازی بدون هیچ گونه مشکلی در اجرا و گیم پلی روی کنسول مشتریانشان اجرا می شود.
در حال حاضر هیچ گونه قاعده خاصی مبنی بر اینکه شرکت ها چگونه باید نسبت به تبلیغات محصولات خود بپردازند وجود ندارد. پس نتیجه ای که می توان از این قضیه یعنی نبود یک قاعده خاص برای تبلیغات می توان گرفت این است که توسعه دهندگان به صورت آزادانه می توانند به هر صورتی که تمایل داشته باشند بازی خود را تبلیغ کرده و این وسط تنها متضرر اصلی مشتریان و علاقه مندان به این صنعت بوده که به مرور زمان و با استمرار این قضیه یعنی نبود قانونی خاصی،می تواند آنها را دلسردتر هم بکند.
مقاله امروز هم به پایان رسید. امیدواریم مورد توجه شما عزیزان قرار گرفته باشد. منتظر مطالب اختصاصی عصربازی در روزهای آتی باشید.
