بررسی بازی Divinity: Original Sin II
در نیمه راه بازی Divinity: Original Sin II از من دعوت شد تا از یک مزرعه خانوادگی یک دوست قهرمان به نام Gareth دیدن کنم. بعد از رسیدن به مزرعه متوجه شدم وی عزادار والدینش است که توسط شرورها به قتل رسیده اند. او از من برای انتقام گیری درخواست کمک کرد.
اما زمانی که جستجوی قاتلان را شروع کردم با افرادی قوی هیکل مواجه شدم که اجازه ورود به مزرعه را به من نمی دادند. سعی کردم با مکالمه و استفاده از تکنیک های مذاکره آنها را متقاعد کنم که اجازه ورود بدهند. اما شانسی نداشتم. به دیوار سختی برخورده بودم. تنها راه باقیمانده مبارزه و کشتن این افراد بود. این دقیقا کاری بود که انجام دادم. اما بعد از رد شدن از روی اجساد متوجه شدم قاتلان اصلی روح کسانی که من کشته بودم را تسخیر کرده بودند. هیچ راهی برای باطل کردن این طلسم جادویی و نجات افراد گرفتار شده نبود. تنها راه برای ادامه بازی کشتن افراد مذکور بود. غم انگیزتر از همه اینها پیدا کردن نامه ای عاشقانه از طرف یکی از زنان مسحور شده برای یکی از افراد کشته شده توسط من بودم. من افراد بیگناهی را به قتل رسانده بودم! اما هیچ راهی برای بازگشت و ادامه بازی به شکلی دیگر نبود. چگونه می توانستم از این احساس گناه فرار کنم؟! این بود یک سناریوی معمول در بازی های نقش آفرینی! ببینید چگونه احساسات شما را به بازی می‌گیرند!
استودیو لارین موفق به خلق یکی از بهترین بازهای نقش آفرینی سراسر تمام دوران ها شده است. انتخاب هایی با معنا، داستان سرایی فوق العاده و گیم پلی بی نظیر با صداگذاری های جذاب موجب خلق دنیایی شده که تخیلی بودن آن را به ندرت احساس می کنید. موتور مبارزه سیال بازی پیوسته مبارزات تاکتیکی همراه با پاداش های گوناگون سر راه شما قرار داده و کشمکش های بازی را هر لحظه بیشتر می کند. امکان شخصی سازی کاراکترهای بازی فراهم بوده و تا جایی که فکرش را بکنید می توان جزئیات بدنی و پوشش آنها را تغییر داد.
همانند نگارش قبلی بازی اتفاقات در سرزمین Rivellion رخ می دهند اما زمان به سال ها جلوتر رفته و برای پیشروی سریع تر در بازی نیازی به داشتن آشنایی قبلی با فضای آن نیست. شما عهده دار نقش کاراکتر Souceror هستید؛ نامی که به افرادی اطلاق می شود که قادر به جذب و استفاده از ماده مرموزی به نام Source هستند. این ماده در Rivellion بسیار مناقشه برانگیز است زیرا استفاده از آن موجب احضار غول های چند بعدی به نام Voidwoken خواهد شد. اگر از قدرت Source استفاده کنید خواهید دید که این موجودات عجیب الخلقه ظاهر شده و به یک باره تمام دشمنان حاضر در صحنه را نابود می کنند. به خاطر وجود این قدرت Magisterها شما را به چشم دشمن جامعه می بینند؛ Magisterها جنگجویان و مامورانی هستند که ادعای رسالت خدایی داشته و از جامعه در برابر کسانی مثل شما دفاع می کنند.
داستان با شما و سایر اعضای گروه چهار نفره تان شروع می شود که به جزیره زندان مانند Fort Joy، در حالی که قلاده های ضد ماده Source از گردن تان آویزان است، تبعید می شود (البته می توان بازی را تک نفره یا با هر تعداد از اعضای گروه انجام داد). هر چند به زودی متوجه می شوید سرنوشت شما بزرگ تر از آن است که در این جزیره زندانی شوید. البته بخش بزرگی از این داستان با نقش گذشته شما در جنگی که به Lucian خدمت می کرده اید در ارتباط است. Lucian یک پادشاه خدا گونه است که قلمرو وی توسط پسرش الکساندر که هم اکنون فرمانده Mgisterهاست تصاحب شده است. نهایتا متوجه می شوید که شما و سایر اعضای گروه در حقیقت Godwoken یا نیمه خدایانی هستید که فرصت اوج گرفتن و در حقیقت جایگزین شدن به جای هفت خدایی که توسط موجودات هدایت شده توسط Void مورد تهدید قرار گرفته اند را دارید.
برای کامل کردن خط اصلی داستان بازی و همچنین بخش قابل توجهی از وقایع فرعی نیاز به صرف زمانی بین 60 تا 70 ساعت خواهد بود. داستان بازی علاوه بر گستردگی جذابیت های زیادی داشته و گیمر را تا پایان سرگرم نگه خواهد داشت.
در ظاهر مبارزات و نحوه انجام آنها تفاوت چندانی با سایر بازی های نقش آفرینی ندارد. مبارزات نویتی انجام می شوند. یکی از تفاوت های Divinty: Original Sin II با سایر بازی های مشابه تاثیر المان های محیطی بر روی نبردها و سایر فعالیت هایی است که گیمر انجام می دهد. چاله های پر آب تبدیل به سطوحی یخ زده و روی کیفیت راه رفتن یا مبارزه شما تاثیر می گذارند. مبارزه در ارتفاعات بالا موجب صدمه دیدن بیشتر خواهد شد. البته دشمنان هم قادر به بهره برداری از این ویژگی ها هستند. اگر فاصله خود را با یک مخزن روغن حفظ نکنید دشمنان به راحتی آن را به آتش خواهند کشید و به شما صدمه می زنند. تیراندازان و جادوگران همواره مکان خود را تغییر داده و سعی می کنند کار خود را به دور از چشم شما انجام دهند.
همه اینها باعث شده مبارزات بسیار سخت باشند. شاید چند مبارزه اول را به راحتی واگذار کنید تا رفته رفته با عملکرد دشمن و نقاط ضعف و قدرت آن آشنا شوید. خوشبختانه امکان تغییر سطح دشواری بازی وجود دارد. در حالت Explorer دشمنان ضعیف و قهرمانان داستان قوی تر می شوند در نتیجه بهتر می توان خط داستانی بازی را دنبال کرد. در حالت Classic که حالت استاندارد بازی است نبردها اگر چه سخت هستند اما باز هم از پس آنها بر می آیید. حالت Tactician شرایط را دشوارتر کرده و Honor چالشی بسیار سخت پیش رویتان قرار می دهد.
در قسمت Journal می توان فهرست ماموریت ها را مشاهده کرد که البته طراحی آن زیاد جالب نبوده و بعضا گیمر را سردرگم هم خواهد کرد. امکان جستجو در ژورنال وجود نداشته و حتی بدتر از این از المان های کلیدی در توصیف متنی ماموریت ها هیچ صحبتی نمی شود. به همین خاطر ممکن است بارها و بارها در طول بازی گم شوید. به خاطر ابهام در اطلاعات ژورنال ممکن است هنگام شروع عملیات ها با شک و تردید عمل کنید.
از مبارزات در سکونت گاه های متروکه گرفته تا نبرد با خدایان شرور قدرتمند می توان گفت Divinity: Original Sin II یکی از جذاب ترین بازی های نقش آفرینی ساخته شده در سال های اخیر است. دنیای فانتزی این بازی که سراسر آن پر از نبردهای تاکتیکی است موجب شده این عنوان تبدیل به یکی از بهترین نمونه بازی های نقش آفرینی باشد.
