زمانی که مایکروسافت برای اولین بار طی خبرهای متوالی به معرفی و شرح ویژگی های جدید موجود در جدیدترین ویندوز خود یعنی ویندوز 10 می پرداخت، یکی از ویژگی های جدید و مهمی که این شرکت به خوبی روی آن مانور می داد، APIی جدیدش یعنی DirectX 12 بود. اگر شما هم به مانند من از گیمرهای به نسبت حرفه ای باشید مطمئناً با این رابط برنامه نویسی آشنایی دارید. اما شاید ندانید که این API جدید، به چه میزان کاربردی بوده و چه ویژگی های جدید و خاصی را در خود گنجانده است. پس اگر علاقه مند هستید ادامه این مقاله را از دست ندهید. با ما همراه باشید.
در واقع Directx نامی است که شرکت مایکروسافت، برای توصیف مجموعه ای از رابط های برنامه نویسی کاربردی خود یا همان APIها برای استفاده در نرم افزارهای ویدئویی و چندرسانه ای استفاده می کند. این مجموعه در واقع ابزاریست که گیمرها بدون آن نخواهند توانست بازی های مد نظر خود را روی این پلتفرم دوست داشتنی بازی کرده و از آن لذت ببرند.
اگر از کاربران با سابقه پلتفرم ویندوز باشید، حتماً به یاد دارید که تا پیش از عرضه ویندوز 95، انجام بازی روی کامپیوترهای شخصی، بسیار مبتدیانه بود و صرفاً روی یک بستر و صفحه سیاه به نام داس، تمام کارها انجام می شد. در آن زمان برای اینکه بازی ها بتوانند به سخت افزار سیستم دسترسی پیدا کنند، ابتدا برنامه نویس مربوطه باید وارد محیط داس می شده و سپس با دستورات و آرگومان ها ی خاص، به سخت افزارهای سیستم دسترسی پیدا میکرد. تنها با انجام این مراحل و استفاده از این دستورات بود که شما می توانستید به منابع سخت افزاری سیستم همچون حافظه اصلی، کارت صدا، مواس و .. دسترسی پیدا کنید.
پیدایش رابط برنامه نویسی ای به نام DirectX:
شرکت مایکروسافت بعد از پی بردن به دردسرهایی که توسعه دهندگان بازی ها برای توسعه بازی هایشان می کشیدند متوجه شد که برای به چنگ آوردن طی وسیع از گیمرها، مجبور است ابزاری را ارائه کند که برنامه نویسان بازی ها، به راحتی هر چه تمام تر بتوانند به منابع سخت افزاری سیستم دسترسی پیدا کرده و روند توسعه بازی ها به شکل چشمگیری افزایش پیدا کند. از این رو مایکروسافت با برنامه ریزی مناسب تصمیم به عرضه نخستین رابط برنامه نویسی خود با نام Directx کرد.
اولین نسخه از این رابط برنامه نویسی تحت دو پلتفرم سیستم عامل ویندوز 95 و NT 4.0 با نام 2.0a در ماه ژون 1996 منتشر شد. در اوایل مراحل توسعه و عرضه، این نسخه با تمام ویژگی هایی که داشت، اما با مشکلات و کاستی هایی نیز همراه بود. اما به هر حال به جرعت می توان گفت که عرضه این رابط برنامه نویسی، صنعت بازی های کامپیوتری را زیر و رو کرد.
به مرور زمان، و با کار و توسعه بیشتر بر روی آن، پیشرفت هایی زیادی را می توانستیم در آن ببینیم. اما اینکه به چه میزان از امکانات جدید آن می توانستیم استفاده کنیم، کاملاً وابسته به سخت افزارهایی داشت که سیستم ما از آن بهره می برد. به عنوان مثال برخی امکاناتی که تازه به آن اضافه می شد تنها با کارت های گرافیکی جدیدی سازگار بود که به تازگی عرضه شده بودند.
چرا دایرکت ایکس 12 یک امتیاز بزرگ برای ما محسوب می شود؟
همانطور که مایکروسافت هم طی خبرها و کنفرانسهای مختلف وعده داده، دایرک ایکس 12 صرفاً یک رابط جدید مانند دایرکت ایکس 11 نبوده و از ویژگی ها و تغییرات بالقوه و به خصوصی نسبت به نسخه قبلی خود بهره می برد.
به عنوان مثال این رابط تحت پلتفرم Xbox One گزینه های رندرینگ بیشتری را در اختیار توسعه دهندگان قرار داده و بدین واسطه توسعه دهندگان قادرند جلوه های بصری و گرافیکی زیبا و چشم نوازتری را در بازی های خود به نمایش بگذارند.
سازگاری با سخت افزارهای تولیدی اخیر:
اما ویژگی خاصی که سبب شد گیمرهای زیادی از شنیدن آن بسیار خوشحال شوند این است که جدیدترین رابط برنامه نویسی کاربردی این شرکت یعنی Directx 12 قادر است از سخت افزارهایی که تاریخ تولیدشان کمتر از دوسال از تاریخ عرضه این رابط برنامه نویسی است پشتیبانی کند. اساساً این بدین معناست که اگر تاریخ ساخت کارت گرافیک روی سیستم شما کمتر از دو سال از تاریخ عرضه این رابط برنامه نویسی باشد، برای برخورداری از ویژگی های Directx 12 نیازی به خرید و تهیه یک کارت گرافیک جدید نخواهید داشت.
البته با این وجود برخی از امکانات جدیدی نیز وجود دارند که صرفاً روی سخت افزارهای ارائه شده بعد از Directx 12 کار می کنند، اما به هر حال اگر کارت گرافیک سیستم فعلی شما از نسخه 11 این رابط برنامه نویسی پشتیبانی کند، ویژگی های جدید بسیاری از این رابط جدید وجود دارند که شما می توانید از آنها در کارت گرافیکی خود استفاده کرده و لذت ببرید.
کاربرد این رابط برنامه نویسی جدید برای کاربران لپتاپ:
شرکت مایکروسافت در ابتدای عرضه این نسخه جدید، قول داده که این رابط به خوبی روی سیستمهای قدیمیتر تبلتها و لپتاپها کار کند. این دو پلتفرم نسبت به نسخه های دسکتاپ از نظر اجرا و قدرت پردازش در بازی ها، ضعیفتر عمل می کنند. در چنین شرایطی گیمرها، معمولاً تمایلی به خرید یک لپتاپ جدید برای اجرای بازی های خود نداشته و بیشتر ترجیح می دهند یک کامپیوتر رومیزی از اجزاء جدید که توانایی اجرا و پردازش بازی ها در نرخ فریم و کیفیت بالا را داشته باشد، تهیه کنند. خبر خوب برای آن دسته از افرادی که سیستم جدیدی ندارند این است که این رابط برنامه نویسی جدید، سبب بهبود شرایط بهتر اجرای بازی در سیستم هایشان خواهد شد. این یعنی بدان معناست که مایکروسافت صرفاً تمرکز خود را بر روی سخت افزارهای جدید نگذاشته، و به فکر کاربران با سیستم های قدیمیتر نیز بوده است.
قابلیت های جدید با امکان پشتیبانی از چند آداپتر:
ساختار این رابط جدید به گونه ای طراحی شده که بتواند روی وضعیت سطح پایین کار کند، این جمله بدان معناست که در این نسخه دسترسی به گزینه ها و منابع سخت افزاری از نظر میزان عمق، نسبت به رابط های برنامه نویسی پیشین بیشتر است. این شیوه به توسعه دهندگان این امکان را داده تا بتوانند وظایف پردازشی موجود بین پردازنده گرافیکی کارت گرافیک و گرافیک مجتمع پردازنده اصلی را از یکدیگر جدا کنند. این بدین معناست که کارت گرافیکی‌ای که شما چند صد دلار پای آن هزینه کرده اید وظایف سنگین مربوطه را بر عهده گرفته و هیچ گونه بار پردازشی بر روی گرافیک مجتمع پردازنده اصلی نخواهد بود. مایکروسافت مدعی شده که این شیوه سبب افزایش میزان کارایی به میزان 10 درصد خواهد شد.
پشتیبانی از کیفیت نمایشی 4K:
ناگفته مشخص است که در آینده ای نه چندان دور، کیفیت نمایشی بازی های کامپیوتری فراتر از حالت فعلی رفته و شاهد کیفیت بازی ها در رزولوشن های 4k، 6K و 8K خواهیم بود. این مسیری است که با افزایش میزان انتظار گیمرها، توسط تولید کنندگان محتوا و بازی سازان به تدریج برآورده خواهد شد.
جمع بندی نهایی:
با توجه به اینکه این رابط برنامه نویسی تنها در سیستم عامل ویندوز 10 پشتیبانی می شود ناگفته مشخص است که بیشترین مزایا را گیمرهای ویندوز 10 خواهند برد. البته مطمئناً مزایای دیگری نیز در رابطه با کارایی بهتر ویدئوها را خواهیم داشت مخصوصاً اینکه کاربران به تدریج روی به فناوری 4K آورده و خواهند آورد.
در هر صورت این رابط برنامه نویسی یعنی Directx 12، امتیاز بزرگی برای گیمرهای کامپیوتر شخصی محسوب می شود. از آن طرف کاربران Xbox One نیز از این رابط بی نصیب نبوده و همانطور که گفته شد بهبوداتی در بخش داشبورد، کیفیت رندرینگ، افزایش و ارتقاء نرخ فریم را بعد از اینکه توسعه دهندگان از قابلیت های ESRAM استفاده کنند را شاهد خواهیم بود.
این مقاله هم به پایان رسید امیدواریم از خواندن آن لذت برده باشید. در پایان اگر نظر، انتقاد یا پیشنهادی در رابطه با این مطلب داشتید ما صمیمانه آماده شنیدن آن در بخش نظرات هستیم.
